در راه اعتلای ایران

سال جدید بنام تولید و دانش بنیان نامگذاری شده و چه بسیار لازم است تلفیق این دو. ما بر آنیم تا معضل اصلی مدرنیته را در صنعت و کشاورزی از نمای نزدیک باز گو کنیم تا جای دانش بنیانها مشخص شود. عمر صنعت و کشاورزی مدرن به بیش از دو قرن می رسد و این امر باعث شده تا فرسودگی و ازکار افتادگی بلای جان آن شود. همه قطارها پوسیده شدند و خودروها از دور خاجر شدند ولی کار خانجات هنوز نپذیرفته اند که پیر شده اند. یکی از دشمنان صنعت علاوه بر پیری زودرس افسردگی کارکنان است که در هنگام باز نشستگی بطور خودجوش احساس خود را بیان می کنند.

بسیاری از انها مجبور به بازنشستگی زود رس یا افسردگی در دوران بیکاری می شوند زیرا دستگاهها پیشرفته شده و نسل نو آنها را به دست گرفته و دیگر مجالی به عرض اندام نمی دهد. ولی انها باور نمی کنند و هنوز در دوران پرافتخار صنعت عصر جدید هستند. می خواهند با همان دستگاههای گازوییلی و خودروهای جنگ جهانی دوم به کار خود ادامه دهند و همان قدر و شایستگی آن سالها را به دست آورند. در صنعت سینما این پیری زودرس قابل حس تر است. زیرا سینمای صامت که روزگاری برای خود افتخاراتی داشته امروز به یک کمدی و خنده و تمسخر تبدیل شده است. اگر چارلی چاپلین سعی می کرد خنده به لب بیاورد و یا طنز را چاشنی سیاست کند. امروز به اسطوره لودگی تبدیل شده که فقط به در خاطره بازی های پیرمردان می خورد. از ان همه هیمنه، دود کارخانجات، صدای تلق و تلوق و بوق تریلی ها و چرخهای سیمی خودروها خبری نیست! وکسی آن را به یاد نمی آورد و با دیدن آن لبخند تلخی برلبانشان جاری می شود. آنهمه اعتصابات کارگری، بالا نشینی های کارگرهای برج ساز دیگر چشمی را نوازش نمی دهد. اما هیهات که آنان دست از مرثیه سرایی برای گذشته بر نمی دارند. هنوز می خواهند  کارخانه علاء الدین چراغ والور تولید کنند و همه مردم هم فقط چراغ علاء الدین بخرند! و یا هنوز می خواهند چراغ های گردسوز را تولید کنند و مردم برای نفت قطره ای ان ساعتها در صف بمانند ولی نمی دانند که اکنون نورافکن هایی آمده که جای خورشید کار می کند و دیگر نیازی به سوسو زدن شمعدانی ها و چراغ های گردسوز نیست. هنوز می خواهند در حمام ها کیسه کشی کنند و روشور بمالند و بعد انعامی هم به کارگر ها بدهند. ولی نمی دانند امروز در همه خانه ها حمام با آب گرم وجود دارد. و کسی نمی داند که کیسه کشی یعنی چه! اما آنها انواع اقسام شامپوها را به دقت می شناسند. نوستالژی کارخانجاتی معضل بزرگ ایران اسلامی و تاریخ صنعت جهان شده است. و هر روز اخبار ناراحت کننده از بیکاری کارگران باسابقه! و تعطیلی کارخانجات صد ساله به گوش می رسد در حالیکه باید این اخبار خوشحال کننده باشد زیرا بجای هزاران نفر نانوا که باید نیمه شب از خواب بیدار شوند و با خمیر کشتی بگیرند! یک کارخانه نان درست که شعارش این است: هیچ دستی در کار نیست! لذا باید مسئولین درک کنند، زمان صنعت فانتزی قرن نوزدهم و بیستم به سر امده. آنها را باید تعطیل کنند. و زمین آن را که اکنون در بافت شهری قرار گرفته بفروشند و سنوات کارگران را بدهند. نه اینکه آفتابه خرج لحیم کنند! بلکه بجای ان سرمایه بدست آمده را به دانش بنیانها بدهند که تولید انبوه کنند و انبوه تولید کنند. و یا کارگران جوانتر قبلی را آموزش دهند و به شرکت های دانش بنیان معرفی نمایند. امروز زمان کفش دست دوز گذشته، کارخانجات باید میلیونی تولید کنند. البته احرتام کفش دست دوز نزد پیرمرد ها و پیرزنها نوستالژیک محفوظ است ولی در دنیای مدرن قرن بیست و یکم باید انها بعنوان میراث فرهنگی

What is the relationship between production and knowledge base?

The new year is called production and knowledge-based, and how necessary it is to combine the two. We intend to recount the main problem of modernity in industry and agriculture in order to determine the place of knowledge-based. The life of modern industry and agriculture is more than two centuries, and this has caused its exhaustion and disability. All the trains were rotten and the cars were driven away, but the work of the houses has not yet accepted that they are old. One of the enemies of industry, in addition to premature aging, is the depression of employees who spontaneously express their feelings when retiring. Many of them are forced into early retirement or depression during unemployment because the devices are advanced and the new generation is taking over and no longer has room to grow. But they do not believe and are still in the glorious era of modern industry. They want to continue working with the same diesel engines and vehicles of World War II and achieve the same level and merit of those years. In the film industry, this premature aging is more noticeable. Because silent cinema, which once had its own honors, has today become a comedy and a laugh and a mockery. If Charlie Chaplin tried to make people laugh or spice up politics. Today, it has become a myth that only eats at the memory of old men"s games. There is no news about all the hegemony, factory smoke, the sound of rattling and horns of trailers and wired wheels of cars! Nobody remembers it and when they see it, their bitter smiles flow. All the labor strikes, the uprisings of the tower-building workers are no longer pleasing to the eye. But the staff that they do not stop chanting for the past. They still want to produce Aladdin lamp Valver factory and all people to buy only Aladdin lamp! Or they still want to produce incandescent lights and people wait in line for a drop of oil for those hours, but they do not know that now there are floodlights that work instead of the sun and there is no need to flicker candles and incandescent lights. They still want to bag and rub in the baths and then give a reward to the workers. But they do not know that there is a hot bath in every house today. And no one knows what bagging means! But they know the types of shampoos carefully. Factory nostalgia has become a major problem in Islamic Iran and the history of world industry. And every day the sad news of the unemployment of veteran workers! And the closure of the hundred-year-old factories is heard, while this should be good news, because instead of the thousands of bakers who have to wake up in the middle of the night and wrestle with dough! A true bread factory whose motto is: No hands! Therefore, the authorities must understand that the time of the nineteenth and twentieth century fantasy industry is over. They must be shut down. And sell the land that is now in the urban fabric and give the workers years. Not to spend the sun soldering! Instead, they give the capital they earn to the knowledge bases to mass-produce and mass-produce. Or train previous younger workers and introduce them to knowledge-based companies. Today, the time of hand-made shoes is over, factories have to produce millions. Of course, nostalgic old-fashioned shoes are reserved for old men and women, but in the modern world of the 21st century, they should be considered as cultural heritage.

ما هی العلاقة بین الإنتاج وقاعدة المعرفة؟

العام الجدید یسمى الإنتاج والمعرفة ، ومدى ضرورة الجمع بین الاثنین. نحن عازمون على سرد المشکلة الرئیسیة للحداثة فی الصناعة والزراعة من أجل تحدید مکانة المعرفة. تمتد حیاة الصناعة والزراعة الحدیثة إلى أکثر من قرنین مما تسبب فی إنهاکها وعجزها. کانت جمیع القطارات فاسدة وتم اقتیاد السیارات بعیدًا ، لکن أعمال المنازل لم تقبل بعد أنها قدیمة. أحد أعداء الصناعة ، بالإضافة إلى الشیخوخة المبکرة ، هو اکتئاب الموظفین الذین یعبرون تلقائیًا عن مشاعرهم عند التقاعد. یُجبر الکثیر منهم على التقاعد المبکر أو الاکتئاب أثناء البطالة لأن الأجهزة متطورة والجیل الجدید یتولى زمام الأمور ولم یعد لدیه مجال للنمو. لکنهم لا یؤمنون ولا یزالون فی العصر المجید للصناعة الحدیثة. إنهم یریدون الاستمرار فی العمل مع نفس محرکات ومرکبات الدیزل فی الحرب العالمیة الثانیة وتحقیق نفس المستوى والجدارة فی تلک السنوات. فی صناعة السینما ، تکون هذه الشیخوخة المبکرة أکثر وضوحًا. لأن السینما الصامتة ، التی کان لها ذات مرة شرفها الخاص ، أصبحت الیوم کومیدیة وضحکة وسخریة. إذا حاول تشارلی شابلن إضحاک الناس أو إضفاء الإثارة على السیاسة. الیوم ، أصبحت أسطورة لا تأکل إلا فی ذکرى ألعاب کبار السن. لیس هناک أخبار عن کل الهیمنة ودخان المصانع وأصوات قعقعة وأبواق المقطورات وعجلات السیارات السلکیة! لا أحد یتذکرها وعندما یرونها تتدفق ابتساماتهم المرة. کل الإضرابات العمالیة وانتفاضات عمال بناء الأبراج لم تعد ترضی العین. لکن الموظفین لا یتوقفون عن الهتاف للماضی. مازالوا یریدون مصنع مصباح علاء الدین فالفیر وجمیع الناس یشترون فقط مصباح علاء الدین! أو ما زالوا یریدون إنتاج الأضواء المتوهجة والناس ینتظرون فی طابور للحصول على قطرة من الزیت لتلک الساعات ، لکنهم لا یعرفون أن هناک الآن کشافات تعمل بدلاً من الشمس ولا داعی لتوهج الشموع والأضواء المتوهجة. لا یزالون یریدون حمل الحقائب وفرکهم فی الحمامات ومن ثم تقدیم مکافأة للعمال. لکنهم لا یعرفون أن هناک حمامًا ساخنًا فی کل منزل الیوم. ولا أحد یعرف ماذا یعنی التعبئة! لکنهم یعرفون أنواع الشامبو بعنایة. أصبح حنین المصنع مشکلة رئیسیة فی إیران الإسلامیة وتاریخ الصناعة العالمیة. وکل یوم خبر حزین عن بطالة العمال المخضرمین! وإغلاق المصانع التی عمرها مائة عام مسموع ، فی حین أن هذا یجب أن یکون بشرى سارة ، لأنه بدلا من آلاف الخبازین الذین یضطرون إلى الاستیقاظ فی منتصف اللیل ویتصارعون مع العجین! مصنع خبز حقیقی شعاره: لا ید! لذلک ، یجب على السلطات أن تفهم أن زمن صناعة الخیال فی القرنین التاسع عشر والعشرین قد ولى. یجب إغلاقها. وبیع الأرض التی هی الآن فی النسیج العمرانی وإعطاء العمال سنوات. لا تقضی الشمس فی اللحام! بدلاً من ذلک ، یمنحون رأس المال الذی یکسبونه لقواعد المعرفة للإنتاج بالجملة والإنتاج الضخم. أو تدریب العمال الشباب السابقین وتعریفهم بالشرکات القائمة على المعرفة. الیوم ، انتهى زمن الأحذیة المصنوعة یدویًا ، ویتعین على المصانع إنتاج الملایین. بالطبع ، الحنین إلى الماضی الأحذیة القدیمة محجوزة لکبار السن من الرجال والنساء ، ولکن فی العالم الحدیث للقرن الحادی والعشرین ، ینبغی اعتبارها تراثًا ثقافیًا.

Wie ist die Beziehung zwischen Produktion und Wissensbasis?

Das neue Jahr heißt produktions- und wissensbasiert, und wie notwendig es ist, beides zu verbinden. Wir beabsichtigen, das Hauptproblem der Moderne in Industrie und Landwirtschaft nachzuerzählen, um den Platz des Wissensbasierten zu bestimmen. Das Leben der modernen Industrie und Landwirtschaft dauert mehr als zwei Jahrhunderte, und dies hat zu ihrer Erschöpfung und Behinderung geführt. Alle Züge waren marode und die Autos wurden weggefahren, aber die Arbeit der Häuser hat noch nicht akzeptiert, dass sie alt sind. Einer der Feinde der Industrie ist neben der vorzeitigen Alterung die Depression von Arbeitnehmern, die spontan ihre Gefühle äußern, wenn sie in den Ruhestand treten. Viele von ihnen werden während der Arbeitslosigkeit in den Vorruhestand oder in Depressionen gezwungen, weil die Geräte fortgeschritten sind und die neue Generation übernimmt und keinen Platz mehr zum Wachsen hat. Aber sie glauben nicht und befinden sich immer noch in der glorreichen Ära der modernen Industrie. Sie wollen weiterhin mit den gleichen Dieselmotoren und Fahrzeugen des Zweiten Weltkriegs arbeiten und das gleiche Niveau und die gleichen Verdienste dieser Jahre erreichen. In der Filmindustrie macht sich diese vorzeitige Alterung stärker bemerkbar. Denn Stummfilm, der einst seine eigenen Ehren hatte, ist heute eine Komödie und ein Lachen und ein Hohn geworden. Wenn Charlie Chaplin versuchte, die Leute zum Lachen zu bringen oder die Politik aufzupeppen. Heute ist es zu einem Mythos geworden, der nur an der Erinnerung an alte Männerspiele frisst. Es gibt keine Neuigkeiten über die ganze Hegemonie, den Fabrikrauch, das Geräusch von Rattern und Hupen von Anhängern und verdrahteten Rädern von Autos! Niemand erinnert sich daran und wenn sie es sehen, breitet sich ihr bitteres Lächeln aus. Die ganzen Arbeitsstreiks, die Aufstände der Hochhausarbeiter sind nicht mehr schön anzusehen. Aber die Mitarbeiter hören nicht auf, für die Vergangenheit zu singen. Sie wollen immer noch Aladdin-Lampen in der Valver-Fabrik produzieren und alle Leute kaufen nur Aladdin-Lampen! Oder sie wollen immer noch Glühlampen produzieren und die Leute warten diese Stunden auf einen Tropfen Öl, aber sie wissen nicht, dass es jetzt Flutlichter gibt, die anstelle der Sonne funktionieren, und dass es nicht nötig ist, Kerzen und Glühlampen zu flackern. Sie wollen immer noch die Bäder einsacken und einreiben und dann den Arbeitern eine Belohnung geben. Aber sie wissen nicht, dass es heute in jedem Haus ein heißes Bad gibt. Und niemand weiß, was Absacken bedeutet! Aber sie kennen die Arten von Shampoos genau. Fabriknostalgie ist zu einem großen Problem im islamischen Iran und in der Geschichte der Weltindustrie geworden. Und jeden Tag die traurige Nachricht von der Arbeitslosigkeit von Altarbeitern! Und die Schließung der hundert Jahre alten Fabriken ist zu hören, wobei dies eine gute Nachricht sein sollte, denn statt der Tausende von Bäckern, die mitten in der Nacht aufwachen und mit Teig ringen müssen! Eine wahre Brotfabrik, deren Motto lautet: No hands! Daher müssen die Behörden verstehen, dass die Zeit der Fantasy-Industrie des 19. und 20. Jahrhunderts vorbei ist. Sie müssen abgeschaltet werden. Und das Land verkaufen, das jetzt Teil des Stadtgefüges ist, und den Arbeitern Jahre geben. Nicht die Sonne mit Löten verbringen! Stattdessen geben sie das Kapital, das sie verdienen, an die Wissensbasen zur Massenproduktion und Massenproduktion weiter. Oder bilden Sie frühere jüngere Arbeitnehmer aus und führen Sie sie in wissensbasierte Unternehmen ein. Heute ist die Zeit der handgefertigten Schuhe vorbei, Fabriken müssen Millionen produzieren. Natürlich sind nostalgische Altmodenschuhe alten Männern und Frauen vorbehalten, aber in der modernen Welt des 21. Jahrhunderts sollten sie als kulturelles Erbe betrachtet werden.